„Iqbal” tytuł pochodzi od imienia jej głównego bohatera. Jest to prawdziwa historia chłopca z Pakistanu – Iqbala Masiha, który został sprzedany przez swojego ojca do fabryki dywanów za 16 dolarów potrzebnych na leczenie jego drugiego syna. Tak jak miliony dzieci na całym świecie chłopiec pracował od świtu do nocy w warunkach, o jakich istnieniu już dawno zapomnieli cywilizowani Europejczycy. Przykuty łańcuchami do swojego krosna, pozbawiony jakiegokolwiek kontaktu z rodziną, brudny, głodny, niewyspany… śnił na jawie swój sen o innym życiu. I pewnego dnia stała się rzecz niezwykła. Niespełna jedenastoletnie dziecko postanowiło się zbuntować, sprzeciwiło się wielkiej machinie zła napędzanej przez dorosłych, podniosło głowę i zaprotestowało. Iqbal https://pl.wikipedia.org/wiki/Iqbal_(ksi%C4%85%C5%BCka), chłopiec trzymany na łańcuchu, chciał być adwokatem, chciał puszczać na wsi latawce i chciał mieć normalny dom. Jego upór i siła przekonywania były tak wielkie, że zdołał wytłumaczyć innym zastraszonym dzieciom, jakie życie im się należy i zdołał dla nich to życie wywalczyć. Uwolnił setki małych niewolników, stał się rozpoznawalny na świecie, w 1994 roku za swoją działalność na rzecz uwięzionych dzieci odebrał nagrodę Reebok Human Rights Award. Kilka dni później został zastrzelony przez nieznanych sprawców podczas przejażdżki rowerowej. Czy ta historia nie wydaje się niepokojąco wpisywać w nurt zapoczątkowany przez pozytywistów? Oto wybitne, zdolne dziecko i sytuacja, która je przerasta. Niesprawiedliwy, okrutny świat przeciw małemu niewinnemu chłopcu. I ten świat znowu wygrywa! Historia się powtarza od wielu lat. I powtórzy się jeszcze zapewne niejeden raz, tylko że tym razem nie jest to historia fikcyjnego bohatera, ale prawdziwego chłopca z krwi i kości, o którym dzięki literaturze już nigdy nie będzie dane nam zapomnieć.