Ferdydurke streszczenie

Witold Gombrowicz, gdy w „Ferdydurke” ogłosił wielki powrót do dzieciństwa. Przedstawił bunt wobec świata, wynikający z pragnienia posiadania własnej tożsamości. Bohaterami utworu są uczniowie gimnazjum oraz trzydziestoletni Józio, człowiek dorosły, aczkolwiek dzieckiem podszyty. Chłopcy zmagają się z formą, czyli wszystkim tym, co zostało człowiekowi narzucone i za pomocą czego człowiek kontaktuje się z innymi ludźmi, czyli: gesty, sposób bycia, przyjęte stereotypy. Józio z chłopcami chcą udowodnić, iż kultura i inni ludzie nie wymuszają na nich określenia swojej roli. W końcu zmęczeni ciągłą walką o własną tożsamość, stwierdzają, iż od formy nie da się uciec, ale można się zdystansować, co pomaga zachować trochę własnej indywidualności. Gombrowicz stworzył dziecięcego bohatera, jako zbuntowane dziecko. Posłużył się przy tym używaniem wulgaryzmów, przemocy fizycznej i czasami autoagresji. Cel: wyeksponowanie zła świata, wzbudzenie silniejszych emocji u odbiorcy, jak również próba wniknięcia w psychikę dziecka i przedstawienia jego sposobu myślenia. Dziecko stało się u Gombrowicza antidotum na zło świata. Wielu autorów przedstawia dziecięcych bohaterów jako istotki bezbronne, słabe i budzące współczucie. Służą temu zabiegi takie jak: ukazywanie prostego rozumienia świata z perspektywy dziecka, podkreślenie kruchości i „małości” wobec ogromu świata, eksponowanie szczegółów budzących wzruszenie i kojarzonych z dziecinnością: zabawek, małych rączek czy nóżek Gombrowicz odciął się od takiej kreacji. „Nakazując” dorosłemu Józefowi, by stał się Józiem stanął na pozycji gloryfikującej dzieciństwo, jako czas, w którym kształtują się najważniejsze postawy i cały światopogląd człowieka. Dziecko kojarzy nam się z niewinnością i beztroską, wynikającą z braku doświadczeń. Niedorosły człowiek jest w dużym stopniu uzależniony od otoczenia. Świat może budzić jego przerażenie, a dziecko jako istota bezbronna często doznaje krzywd. Ale dziecko, przypomina Gombrowicz, to także spontaniczność, energia, chęć poznawania świata – stąd mały buntownik. Buntownik przeciwko złu, tkwiącemu w świecie, bunt jako sposób budowania własnej tożsamości.

About

You may also like...

Comments are closed.