Mistrzem poetyckiej i nastrojowej impresji był Kazimierz Przerwa Tetmajer, który w swych wierszach postrzegał przyrodę jak patrzy na nią malarz impresjonista. Jest on nie zrównanym kolorystą, twórcą poetyckich pejzaży o niezwykle kolorystycznej rozmaitości. Przykładem tego jest wiersz „ Melodia Mgieł Nocnych” http://przerwa-tetmajer.klp.pl/a-6315.html. Utwór ten to…
Obraz Tancerka na scenie przedstawia solistkę baletu widzianą z góry, prawdopodobnie z teatralnej loży<–3–>. Ten oryginalny sposób ujęcia sceny, który przejął artysta z japońskich drzeworytów, doskonale oddaje ulotność chwili i lekkość ruchów baletnicy. Postać primabaleriny została ukazana na tle pustych płaszczyzn, z którą wyraźnie kontrastuje…
Kiedy wiosną 1874 roku w paryskim atelier znanego fotografa Nadana zrzeszenie młodych artystów zorganizowało swoją pierwszą wystawę, nikt z jej uczestników nie przypuszczał, że staje się świadkiem prawdziwej rewolucji w sztuce. Jednym z pokazanych na niej obrazów było niewielkie płótno „Impresja Wschód słońca” Claude’a Moneta…
Impresjonizm zaznaczył się głównie w malarstwie. Istotna jest kolorystyka, kąt padania światła oraz cień. Wyeliminowanie czystej czerni i bieli oraz nakładanie farby drobnymi plamkami. Wszystko to z bliska może wydawać się chaotyczne i nieuporządkowane, jednak z pewnej perspektywy patrzącego widać w obrazie ład i harmonię.…
Z cyklu czterech Sonetów: Krzak róży w Ciemnych Smreczynach, wybrałam tylko I i II, gdyż są one przykładem nowych tendencji w całej liryce Młodej Polski. W cień schodzi tematyka społeczna, jej miejsce zajmują analizy duszy wrażliwej jednostki, indywidualisty żyjącego w poczuciu osamotnienia. Interesujący nas cykl…
Charakterystyczny dla młodopolskiej liryki, gdzie dominowały nastroje melancholijne i smutne, które nie miały końca, niczym wciąż padający deszcz. Poeta doskonale wyraża w sposób pośredni nastrój, buduje go poprzez odpowiednie emocjonalne obrazy, a nie proste deklaracje stanów duchowych podmiotu lirycznego. Deszczowi zostaje przypisana wina, ze wywołanie…
Poeta zderza w nim konwencję erotyku ( np. do ukochanej zwraca się ze słowami „ jedyna”, „ aniele”, nawiązuje do wspólnej przechadzki) z brutalnymi i odrażającymi obrazami rozkładających się zwłok. Czyni to jednak przewrotnie, ponieważ poetycko opisuje tytułową padlinę, dowodzi możliwości dostrzeżenia piękna w rozkładzie…
