Kolejnym młodym buntownikiem jakiego pragnę opisać jest Artur, bohater dramatu Sławomira Mrożka Tango . Mrożek w swym dramacie uzyskał iście przerażający efekt. Ukazał wrogi, nieprzyjazny świat rozbrzmiewający ironicznym echem. Bohaterzy Tanga  znaleźli się w dziwnym teatrze życia. Teatr ów wypełniony jest zniekształconymi i przejaskrawionymi rolami. Postacie występujące w Tangu są więźniami swoich ról. Główny bohater utworu- Artur jest niewolnikiem swojego buntu. Sprzeciw Artura wydaje się być jak najbardziej słuszny, nie satysfakcjonuje go jednak gdyż młody buntownik zdaje sobie sprawę, że w nowoczesnym świecie „Już nic nie jest możliwe, ponieważ wszystko jest możliwe” jak sam powiedział. Wszystkie normy i konwencje złamało pokolenie ojca Artura- Stomila. Pokolenie to bunt utożsamiło z postępem, nową wartością „dynamiczną, czyli zawsze pozytywnie choćby negatywnie jak powiedział Stomil. Artur pragnie buntować się przeciwko rodzinie. Jednak doskonale wie, że jego sprzeciw pozbawiony jest sensu, gdyż jak sam powiedział „Namawiacie mnie do antykonformizmu, który zmienia się od razu w konformizm”. Bunt stał się wyjściem poza normy, które stało się normą. Regułą mrożkowego świata jest brak schematów, który stał się schematem i wzorcem postępowań. Artur żyje w świecie, w którym nie ma zakazów wszystko jest dozwolone co jest moralnym przymusem do niemoralności. „W tak obrzydliwych czasach prawdziwy protest jest piękny” powiedział Phil Ochs, muzyk folkowy. Jednak jak się można buntować przeciw anarchistycznej swobodzie skoro wolność ta żąda protestu, gdyż ten jest ostoją czasów nowoczesnych o które tak zaciekle walczyło pokolenie rodziców bohatera? W buncie Artura tkwi paradoks: sprzeciwiając się (za namową rodziców) ich woli, zachowuje status quo nowoczesnej, mrożkowskiej rzeczywistości<–5–>. To też jakikolwiek bunt jest akceptacją współczesnego swiata. Artur zmuszony był wymyśleć quasi-bunt, dzięki któremu zmieniłby otaczający go świat. Bohater postanowił zakotwiczyć swą rodzinę w historii i w uniwerslanym i ponadczasowym porządku świata, nadać jej formę, której się pozbawiła, by odnaleźć swoją tożsamość. Początkowo chciał dokonać tego obnażając prawdę o romansie Eleonory z Edkiem i zmuszając ojca do zabicia kochanków. Następnie chciał przywrócić rodzinie normy moralne za sprawą jego ślubu z Alą. Niestety bunt Artura skończył się tragicznie. Artur został zamordowany przez Edka, który wprowadził nastepnie rządy silnej ręki. Choć sprzeciw Artura był słuszny, był także pełen paradoksów. Bohater spróbował walczyć o przywrócenie formy jednak przegrał z despotyzmem i władzą silnej ręki.