Motyw dziecka – przykładowe zakończenie

Przedstawione przeze mnie przykłady dzieł literackich, których bohaterem jest dziecko w różny sposób ujmują motyw dziecka. Posiadają zarówno cechy wspólne jak i różnice. Podobieństwem w ujęciu motywu dziecka, może być poczucie niezrozumienia i chęci akceptacji przez środowisko odczuwane przez głównego bohatera. Ta cecha łączy Anne Frank i Juhę z „Dojrzewania błazna”. Kolejnym elementem wspólnym dla omawianych przeze mnie książek jest podkreślenie wagi wyobraźni i oniryzmu w życiu dziecka. Zarówno w „Sklepach cynamonowych” jak i w „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze” bohater używa wyobraźni dla tworzenia własnego świata, a rzeczywistość, w której żyje ma cechy marzenia sennego. Cechą łączącą wszystkie omawiane utwory jest obecność wątku autobiograficznego. Jest to potwierdzenie dla Freudowskiej tezy, wedle której dzieciństwo odgrywa bardzo ważną rolę w życiu człowieka. Jak widać, człowiek ma potrzebę wspominania i analizowania swojego dzieciństwa, a wydarzenia mające miejsce w dzieciństwie mają duży wpływ na dorosłe życie.

Główną różnicą, jaką można zauważyć podczas pracy nad prezentacją jest odmienna rola wyobraźni w życiu bohaterów. W „Sklepach cynamonowych” wyobraźnia ratuje bohatera, jest kluczem do akceptacji rzeczywistości, a w książce Aglaji Veteranyi rozbudzona wyobraźnia pogłębia lęk głównej bohaterki, jest źródłem paranoi – mała Aglaja nie może przestać panicznie bać się śmierci matki. Tę różnicę można też zauważyć na przykładzie „Malowanego ptaka” i „Sklepów cynamonowych”. W książce Kosińskiego rzeczywistość opisywana przez dziecko jest bardzo okrutna, za to u Schulza świat dziecka jest pełen magii. Kolejną różnicą może być sposób relacjonowania przez dziecko wydarzeń. W „Malowanym ptaku”, „Sklepach cynamonowych” i „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze” narracja prowadzona przez dziecko posiada momentami cechy oniryczne, czasami surrealistyczne. Natomiast Anne Frank relacjonuje wydarzenia dokładnie, bez ubarwień. Warta wyszczególnienia jest też różnica w sposobie cierpienia dziecka w „Malowanym ptaku” i w „Dzienniku” Anne Frank. W książce Kosińskiego dziecko cierpi fizycznie, jest tu wiele opisów bólu, jakiego zaznaje bohater, ale nie bólu psychicznego. Natomiast w swoich notatkach Anne Frank bardzo dokładnie i często opisuje swoje cierpienie psychiczne.

Jednym z celów uczynienia dziecka bohaterem literackim jest zaszokowanie czytelnika. Autorzy okrutnych historii, których bohaterami są dzieci, sięgają po motyw dziecka, aby wstrząsnąć czytelnikiem. Być może jest to spowodowane zubożeniem ludzkiej uczuciowości i wrażliwości – autorzy opowieści o dzieciach stosują swoista terapię wstrząsową, aby unaocznić pewne problemy. Kolejną funkcją tworzenia historii o dziecku jest wykazanie kluczowej roli dzieciństwa w życiu człowieka. Ponadto takie historie pouczają i skłaniają do refleksji, gdyż dziecko z racji na swoją niewinność jest najlepszym nośnikiem podstawowych, nieskażonych uczuć ludzkich.

About

You may also like...

Comments are closed.