„Należy chwytać szczęście w przelocie, bo często za całe oparcie i pociechę w życiu ma się tylko wspomnienie szczęśliwego dzieciństwa” – słowa Alphonsa Daudeta podkreślają, jak ważnym etapem w życiu człowieka są pierwsze lata jego egzystencji. Analizując teksty literackie i obrazy malarskie zawierające odniesienia do motywu dziecka i dzieciństwa można postawić tezę, iż literatura i malarstwo ukazują zarówno dzieci szczęśliwe i beztroskie, jak i opuszczone i zaniedbane.

Dzieciństwo to pierwszy okres życia człowieka, kojarzony najczęściej z beztroską, brakiem odpowiedzialności, zabawą i nauką podstawowych czynności. Dzieckiem nazywamy człowieka od urodzenia do osiągnięcia wieku dojrzałego, ale dzieckiem swych rodziców jest się do końca życia. Dzieciństwo w dużym stopniu zależy od tego w jaki sposób rodzice wychowują swoje pociechy. Duży wpływ do również sytuacja materialna w jakiej się znajdują. Dla jednych okres ten jest czymś wspaniałym, powracają do niego przez całe życie. Inni zaś starają się o nim zapomnieć i nie wracać wspomnieniami do okresu lat dziecięcych.