„Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze” opowiada o losach dziecka rozwijającego się w bardzo nietypowych warunkach. Bohaterką i narratorką książki jest mała Aglaja, córka artystów cyrkowych. Rodzina ucieka z ojczystej Rumunii i rozpoczyna podróż po Europie. Historia opowiadana jest w formie krótkich rozdziałów, przypominających szybko zanotowane myśli i spostrzeżenia. Mała bohaterka cechuje się wielką wrażliwością, dlatego opisuje wydarzenia z dużym ładunkiem emocjonalnym. Większą wagę przywiązuje do przekazania emocji, jakie wywołują w niej poszczególni ludzie i uczuć, jakie wiążą się z różnymi wydarzeniami, niż opowiedzenia konkretnej historii. Dominującym uczuciem w opowieści Aglaji jest strach. Dziewczynka boi się, że rodzina będzie musiała wrócić do ogarniętej nędzą Rumunii, boi się, gdy trafia do szkoły z internatem, i przede wszystkim, nieustannie boi się o swoją matkę. Swój lęk i sposób na radzenie sobie z nim dokładnie opisuje: „Gdy mama wisi za włosy pod kopułą cyrku, moja siostra opowiada bajkę o dziecku gotującym się w mamałydze, żeby mnie uspokoić. Kiedy sobie wyobrażę, jak to dziecko gotuje się w mamałydze, i jak strasznie to musi boleć, wtedy nie będę myślała, że moja mama może spaść, mówi siostra. Ale to nie pomaga. Ciągle muszę myśleć o śmierci mamy, żeby mnie nie zaskoczyła. Widzę, jak moja mama płonącymi pochodniami podpala sobie włosy, jak cała w ogniu spada na ziemię. I kiedy się nad nią pochylam, jej twarz rozsypuje się w popiół.”

Fragment ten ukazuje jak ważna jest dla Aglaji matka. Matka jest jej idolem, pocieszycielką, wsparciem, ale też źródłem traumy. Gdy Aglaja kończy trzynaście lat, matka znajduje jej pracę w podrzędnym klubie, gdzie dziewczynka tańczy na scenie z przyklejonymi sztucznymi włosami łonowymi. Po odejściu ojca, matka bez żenady eksponuje swoją seksualność, uwodzi mężczyzn na oczach córki. Aglaja zaczyna bać się matki i brzydzić się nią. W swojej książce pisze: „Kiedy mama podaje się za moją siostrę, nagle zaczyna inaczej pachnieć. Nie może mnie wtedy dotykać. W hotelu musi spać na podłodze, bo nie chcę dzielić z nią łóżka.” To początki awersji do matki, która okaże się głównym powodem nieprzystosowania do życia.

Gdy Aglaja Veteranyi napisała „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze” miała 37 lat. Książka ta jest próbą dokonania rozrachunku z dzieciństwem, które nie daje spokoju dorosłej osobie. Veteranyi jako dziecko była striptizerką, a do szesnastego roku życia pozostała analfabetką, mimo to udało jej się zerwać z przeszłością, opanowała kilka języków, była aktorką, a w końcu nauczała w szkole teatralnej. Wyszła za mąż. Wydawałoby się, że udało jej się uporać z koszmarami dzieciństwa, jednak trzy lata po opublikowaniu swojej debiutanckiej książki, Aglaja Veteranyj popełnia samobójstwo. Freud twierdził, że dzieciństwo to najważniejszy okres w życiu człowieka, kluczowy w kształtowaniu się jego psychiki. Aglaja Veteranyi nie miała łatwego dzieciństwa. Dorastała w ciągłym strachu, dążyła do dorównania swojej matce, która ostatecznie okazała się obiektem jej pogardy. W ten sposób wkroczyła zupełnie nieprzystosowana w dorosłe życie i nie mogąc się w nim odnaleźć wybrała śmierć. Głównym czynnikiem sprawiającym, że książka szokuje i porusza jest to, iż ta historia pełna przykrych zdarzeń, relacjonowana jest przez dziecko. Dziecięcy sposób postrzegania świata i spostrzeżenia czynione przez małą bohaterkę, czasem zabawne, a innym razem do bólu trafne i gorzkie, składają się na rzetelnie odwzorowany obraz dziecięcej psychiki. Te elementy sprawiają, że książkę odbiera się bardzo intensywnie, emocjonalnie.