Bunt towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, jest wpisany w jego naturę. Można buntować się przeciw obyczajom, Bogu, władzy, systemowi czy w końcu przeciw najbliższemu otoczeniu. Przyczyn buntu jest więc wiele, jednak jego sens pozostaje niezmienny – niezgoda i protest wobec zastanej sytuacji.

Począwszy od starożytności aż do czasów współczesnych, motyw buntu młodych gniewnych poruszany był przez pisarzy w kolejnych epokach. Temat buntu ma swoje realizacje już w „Biblii”: buntowali się młodzi rodzice – Adam i Ewa, morderca Kain czy budowniczowie wieży Babel. Z kolei Kartezjusz powiedział kiedyś: „Buntuję się, więc jestem”. Ja postaram się Państwu przedstawić motyw młodych gniewnych w literaturze na podstawie wybranych dzieł trzech epok: romantyzmu, pozytywizmu i XX – lecia międzywojennego oraz zaprezentować przyczyny, sens ich buntu i ofiary.